İnsan dediğin şu zavallı fani bizzat kendi elleriyle hayatını şekilden şekle sokar. Hani şu küpler varya renkli renkli heh işte tıpkı şu resimdeki gibi. İşte bu küpler kutudan ilk çıktığında mükemmeldir. Alır ve onu bozarsın sonra yine eski haline getiricem diye uğraşır durursun. Her yüzeyi tek bir renk olsun diye. )Sanki olacak da ne olacaksa.) Mükemmelliğe ulaşmaya çalışırken farklı olasılıkları denersin uzun uzun. Bir ara uğraşmaktan sıkılıp bırakırsın, öylece durur hayat. Sonra tekrar oynamaya başlarsın ve belki de bu kez gerçekten başarırsın, mükemmele ulaşırsın bir nevi nirvana diyelim.
Sizi bilmem ama ben şimdiye dek onu mükemmel hale getirip öyle tutanı görmedim. Mutlaka onu da bozuyorsun. E o zmn adama demezler mi madem bunu da bozacaktın ne diye o kadar uğraştın?
Derler.
Akıl karı değildir ama insanın da her yaptığının mantıklı bir açıklaması var mıdır derseniz yok tabi. En azından bnde yok. Olsa olsa çok güldük çok ağlamasak bari minvalinde anneanne sözlerinden gelen bir korkuyla olabilir. Hayat çok iyi gidiyorsa her şey mükemmelse bi yerde bi terslik olacak mutlaka diye diken üstündesindir her dakika. Murphy Kanunlarını bile de bilmeyen de bunu içinde, derinde bi yerlerde hisseder inceden: "Bu küp baya iyi oldu ama şimdi böyle de bi olmadı sanki bozayım ben bunu n'olur n'olmaz ya evet evet..."
No comments:
Post a Comment